به نظرتون متاورس می تونه در آینده نزدیک، کار و فراغت رو متحول کنه؟
بیل گیتس در پست اخیر وبلاگ شخصیش ادعای سنگینی کرده: “در طی دو سه سال آینده، من پیش‌بینی می‌کنم که بیشتر رویدادهای مجازی از شبکه‌های تصویر دوربین دوبعدی {منظورش اسکایپ و ایناست} به متاورس، فضای سه‌بعدی با آواتارهای دیجیتالی حرکت خواهند کرد.”
در واقع، همونطور که همه ما توو دو سال کرونا دیدیم، در حالی که بسیاری از شرکت‌ها حتی به طور نسبی کارایی دورکاری رو (که بیشتر خلاصه میشه به تماس در پیامرسان های معمول) قبول ندارند، برخی از شرکت‌های “عمدتاً فناوری” در حال انجام جهش‌هایی برای حرکت به سمت آینده تعاملات کاری هستند که با لغاتی مثل همکاری موثر از راه دور تعریفش می‌کنن و به طور بالقوه متاورس رو درنظر دارن.
از اونجایی که ذهنیت کلی این هست که متاورس روش کار و زمان فراغت ما رو دوباره طراحی می کنه، می تونه پیامدهای مهمی برای رهبران منابع انسانی که باید این تحول رو در سازمانهامون هدایت کنند دربر داشته باشه.
به زعم بنده، همینک! نه تنها رهبران سازمان ها به ابزارها و دانش لازم برای اجرای این تغییر دسترسی ندارند، بلکه معتقدم دغدغه این رو هم ندارند اطمینان حاصل کنند که آینده کار و تفریح در میان پرسنل سازمانشون با در نظر گرفتن شیوه های تعامل جدید افراد سازمان، طراحی شده باشه یا نه!
باور ندارید؟! در سازمان خودتون از ایشان بپرسید آیا متاورس روش جدید کار از راه دوره یا بازی، سرگرمی، گردش چی؟!
حالا بدونیم که متاورس یک واقعیت دیجیتال یا مجازی (VR) هست. بسیاری از ما متاورس رو با تجهیزات و گجت های گرون قیمت واقعیت مجازی که برای اهداف بازی و سرگرمی استفاده میشن مرتبط می‌دونیم اما راستش رو بخوایم بگیم، متاورس بسیار گسترده تر از این کاربردهاست.
به عنوان مثال، اگرچه مجموعه‌های تفریحات VR اغلب شناخته‌شده‌ترین دروازه ورود به دنیای متاورس هستند، فناوری‌های مقرون‌به‌صرفه‌تری برای دسترسی به فضای مجازی از جمله تلفن‌های هوشمند و کامپیوتر‌های فعلیمون وجود دارد که همین الان برای ارتباط موثرتر و کار همراه با تفریح و سرگرمی، در مجموعه هایی که در پاراگراف بعد میگم دارن به کار گرفته میشن. مهمتر از اون، ارزش متاورس فراتر از بازی های ویدیویه، واقعاً این ظرفیت رو داره که فرایندهای فعلی گردشگری ما رو متحول کنه.
مثل فرایند تخصیص بودجه رفاهی در سازمان رو.
شرکت‌های بزرگ فناوری، مثل متا (فیس‌بوک سابق)، مایکروسافت، گوگل و اپل، سرمایه‌گذاری زیادی در فناوری متاورس انجام دادن و می‌دهند – که برخی از این سرمایه‌گذاری‌ها به طور خاص بر روی همکاری و تعامل در محل کار مفرح و با حضور المانهای تفریح و گردشگری متمرکز شده‌ان.
به عنوان مثال، Meta’s Horizon Workrooms و Microsoft’s Mesh از فناوری VR استفاده می کنن تا به تیم ها اجازه بدن بدون توجه به موقعیت فیزیکی هر فرد، در یک مقصد مجازی گردشگری، کار کنند.
به خصوص از اونجایی که پیش‌بینی میشه کش‌فلو صنعت واقعیت مجازی سازمانی از ۸۲۹ میلیون دلار در سال ۲۰۱۸ به ۴٫۲۶ میلیارد دلار تا سال ۲۰۲۳ افزایش پیدا کنه، درک اینکه چرا بیل گیتس در مورد احتمال تغییر تماس‌های Zoom به نسخه پیشرفته‌تر سه بعدی تو دو، سه سال آینده تا این حد مطمئنه دشوار نیست.
اگر میپسندین، در مورد کاربرد متاورس در دنیای تفریحات همراه با کار در آینده بیشتر صحبت کنیم.
بابک یاوری‌فر
معاون اجرایی اندیشکده پیشرفت گردشگری ایران